Het kapitaal

In Het kapitaal tracht Karl Marx de wetten te beschrijven van het kapitalistisch systeem. Het gaat hem daarbij om de vraag hoe economische waarde tot stand komt. Naast een geworteldheid in arbeid en productieverhoudingen houdt geld er een geheel eigen logica op na die zich onttrekt aan de greep van de mens. Marx is hierbij met name geïnteresseerd in de crises die zich onvermijdelijk in deze monetaire bewegingen voordoen. Op die momenten openbaart zich volgens hem de mogelijkheid van een nieuwe orde.

Er lijkt nauwelijks een boek te vinden dat een groter stempel op de wereldgeschiedenis heeft gedrukt dan Het kapitaal. Na de val van de muur is het echter mogelijk Marx’ meesterwerk nieuw te lezen. Losgekomen van zijn leninistisch-stalinistisch supplement ademt uit het boek een verassende actualiteit. Niet alleen in economisch opzicht blijkt het nog steeds een voorspellende kracht te bezitten, ook filosofen en sociologen nemen het boek steeds vaker ter hand. Bovendien ontstaat steeds meer waardering voor de immense literaire wortels en werking van het boek.

Het kapitaal verscheen in eerste versie in 1867. Na Marx' dood in 1883 verschenen nog diverse andere versies, op basis van aantekeningen van de auteur geredigeerd door Friedrich Engels. Deze Nederlandse vertaling is gebaseerd op de door kenners als definitief beschouwde vierde druk uit 1890. De vertaling van Isaac Lipschits is door Hans Driessen geheel herzien en geactualiseerd op basis van de nieuwe MEGA 2-editie.

‘De met tegenstrijdigheden overladen beweging van de kapitalistische maatschappij doet zich voor de praktische bourgeois het hardst gevoelen in de wisselvalligheden van de periodieke cyclus die de moderne industrie doorloopt, en door de culminatie daarvan: de algemene crisis. De crisis is weer in aantocht, ofschoon ze zich nog in het beginstadium bevindt.’

Karl Marx